Een leven zonder leven,
Niets meer om voor te leven.
Ik zou alles willen geven,
voor het schenken van jou leven.
Alles willen geven voor dat ene gevoel,
mijn enige levensdoel.
Nooit zal er een positieve zwangerschapstest zijn
Waardoor ik zou stoppen met het drinken van wijn.
Nooit zal ik voelen
dat er een kleine in mij ligt te woelen.
Nooit zal ik een pretecho krijgen,
een herinnering die me altijd zou bijblijven.
Nooit zal ik veranderingen in mn lichaam meemaken,
Zelfs de ochtendmisselijkheid zou mij doen schreeuwen van de daken.
Helaas zal dit nooit gebeuren,
en blijf ik treuren….
Omdat ik nooit zal mogen puffen,
omdat God en moeder natuur het niet met mij aan durven.
Ik weet het niet meer,
Het doet me zoveel zeer….
Zeer dat ik je nooit in mn armen kan nemen,
en je liefdevol streel over je korte zachte benen.
We zullen elkaar nooit ontmoeten,
en ik blijf mn leven lang boeten.
Boeten dat ik altijd alleen zal zijn,
Tot ik sterf van mijn eeuwige ondraaglijke pijn.
Ik ken je niet
Maar vergeet niet….
Dat ik al van je zal houden,
en elke dag blijf rouwen…..