Nu wel…..
Zo vele jaren mocht ik horen
Uw Woorden, rijk en liefdevol.
Zij konden mij zovaak bekoren,
maar onbewust bleven zij hol.
Ik trad niet in wat U mij aanbood,
leefde mijn eigen keuzepatroon.
Ik wist van bloed en van verzoening,
maar vond het eigenlijk gewoon.
Nu, staande op de laatste richel
ervaar ik pas hoe klein…fragiel,
ik ben als schepsel in Uw schepping,
waar ‘k buiten Uw genade viel.
Nu wel…besef ik deze rijkdom,
dat U mijn zonden dragen wou.
Dat ik in U hernieuwd mag leven,
in ’t Licht..getrokken uit het grauw.
th.