Mooi maar meedogenloos

Mooi maar meedogenloos

De laatste herfstbladeren

Slaan hun vleugels uit

Mee met de niemandslander wind

Vloeiend bloed uit aderen

Uit nerven lopend leven

Het mistroostig leeg gekletter

Van kaalgewaaide boomtakken

Bij de geboorte van bewondering

Wortelschietend het vruchteloos gegronde

In alle onschuld veroordeeld

De kop ingedrukte bronnen

Gesmoorde kiemen van bekoring

Nietsvermoedend het kwade bloed

Als explosief uit laagte gedelft

Als klappen op de vuurpijlen

De mijnen in de liefdesvelden.

Geschreven door

Folkert Eerdmans

0

Reacties op dit gedicht

Folkert Eerdmans vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Dina-Anna:	Donderdag, augustus 07, 2008 21:15
Prachtige verwoordingen! Liefs Dina

Windwhisper:	Donderdag, augustus 07, 2008 18:51
indrukwekkend de herfst van de liefde beschreven het verval ervan Cobie

Littledolphin:	Donderdag, augustus 07, 2008 16:19
zeer fraai zelfs...wow liefs barbara

Over dit gedicht

Auteur: Folkert Eerdmans
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 07 augustus 2008
Thema's: [Liefde] [Bedrog] [Kwaad]