In een poging problemen te verbloemen,
leidt je iedereen om de tuin.
Wat je doet is jezelf verdoemen,
je gedachten liggen in puin.
Je weet niet wat je nu overkomt,
de controle volledig kwijt.
Als dan het verzet verstomt,
begin je ook nog met zelfverwijt.
Ik weet niet meer wat ik nog kan doen.
Alles loopt zoals het gaat.
Maar iritatie en onmacht,
slaan soms zomaar over in haat.
Driftbuien zijn niet meer sporadisch,
komen nu niet meer zelden voor.
Mensen die dichtbij staan gaan er,
als je niet oppast aan onderdoor.
Veel afleiding zoeken, fitness en muziek.
Is dat nu de methodiek?
Wanneer gaan die dromen over?
Wanneer is alles weer normaal?
Tijd voor de oplossing voor problemen.
Daarna op naar een nieuwe start.
Ik weet niet hoe lang dit gaat duren,
maar ik wacht nu echt met smart!
Kon ik de tijd maar terugdraaien,
dingen echt zo anders doen.
Kwam ik nooit in deze fase,
maar dat is slechts een visioen...