Het was avond
ik belde je
we kletsten wat
ik vond het fijn
en genoot van het horen van je stem...
toen zij je iets
waar ik over na ging denken
waar ik zo ineens heel stil van werd...
het was een vraag,
Een vraag die ik niet had zien aankomen...
Maar waar ik zelf al wel
over nagedacht had
Een vraag die een heel gelukkig gevoel bij me opriep.
Een vraag van wie ik stiekem gehoopt had,
dat je me hem zou stellen.
jij zij namelijk:
lieveschat, ik heb 'n verassing...
En jij begon je verhaal
een verhaal dat een vraag stelde...
Een vraag waar het antwoord meteen 'ja' op was.
Een vraag die me dolgelukkig maakte.
Jij stelde mij die vraag jij zij:
Zodra jij net 1dagje 18 bent,
dan stappen wij in een bootje.
De vraag was dus:
Wil je met me trouwen?
En ik, ik was stil.
maar mijn hart riep ja!
Het riep alleen heel hart ja!
Maar, dat hoorde jij niet
jij hoorde mij alleen maar zwijgen.
Maar 1 ding weet ik zeker.
Van dit antwoord zou ik never nooit spijt krijgen.
Wij horen bij elkaar,
voor altijd houden van elkaar,
dat hoort allemaal bij die ene vraag, waar het antwoord
ja op was!
phoebe
17-02-2006
tussen 8 en half 9