actrice voor het leven
bij het krieken van de dag
kraken de planken van het toneel
op mijn gezicht verschijnt die lach
en mooie woorden die ik deel
alvorens de vogels fluiten
heb ik mijn masker opgezet
het is nog donker buiten
maar al weer tijd voor de pret
lange rijen voor een kaartje
iedere dag weer een volle zaal
maar dit krijgt nog een staartje
de humor van mijn verhaal
pas als het donker eenzaam schijnt
gooi ik mijn masker in de hoek
de lach van mijn gezicht verdwijnt
en de nacht brengt verdriet op bezoek
maar dan de volgende morgen
sta ik weer op t toneel
weg zijn alle zorgen
en gelachen wordt er veel
toch, in mijn jonge jaren
al verlangend naar pensioen
dan maar zitten op de blaren
als ik maar gewoon mag doen