kerkklokken luiden,
verdriet raakt ons allen,
Een knuffel, een babbel..
een opgerakelde herinnering..
aan jou,
Kerkklokken zullen anders klinken..
Plaatsen zullen anders zijn..
Herinneringen.. worden nooit vergeten..
Waarom is een vraag die ons het meeste kwelt..
Het doet pijn jouw zo te verliezen..
's avonds kijk ik buiten..
Naar een ster.. De mooiste..
Jij betekende veel voor ons..
Voor iedereen wat anders..
Mensen zullen niet begrijpen..
Hoeveel jij voor me betekende.
Méér dan alleen een nonkel,
Méér dan alleen een vriend..
Geen woorden kunnen de jaren verklaren..
Met jou kon ik praten.. dagenlang..
Lachen en plezier maken..
onze tijd samen.. bracht genoeg herinneringen..
Maar toch doet het pijn..
Je zal altijd bij ons zijn..
in gedachte..
Een leegte.. onvoorspelbaar..
het gevoel.. dat je nog steeds komt aangelopen..
met glinsterende ogen.. en een brede lach..
Omdat je ons zag..
is er steeds.. maar diep vanbinnen..
Weet ik dat het niet meer kan..
ik mis jou ontzettend hard..
écht ontzettend hard..