Ik wil even liggen, en alleen maar denken, dromen over de mensen die ik nu wil zien. Tranen als gesmolten ijs van dingen waar ik zo tegenop zie, wimpers vochtig, glanzend in de wind. Foto's, foto's, geef me foto's, laat me sterk zijn. Ik wil iedereen vertellen hoe gelukkig ik ben, en wil blijven. Maar iets laat alles van me afglijden, en terugkruipen. Het is vast een piepschuimen muur. Doel: doorboren en verder gaan. Ik weet het ook wel, ja. Rennen, knoer hard door de muur. En verder en verder, zijn waar ik wil zijn en alleen maar goeds voelen. Dat mensen kijken, naar de omtrek van het gat in de muur, en denken: Wouw, die kan dat..