Vanavond uitte je je verdriet
Je vertelde over de pijn die jij ervaar.
Hoe moeilijk je het vind, ons zo te zien
Al langer dan een jaar.

Je word boos en je wilt schreeuwen
als je ons weer zo ziet.
Negerend, zwijgend en dor.
Maar de waarheid hoor je niet.

Beide hebben we ons antwoord klaar.
Al voordat je begint te klagen.
Schuld ligt bij ieder en bij niemand
Zonder dat we erom vragen.

Ik hoorde je verdriet, ik zag je pijn
Maar mama vertrouw mij.
De waarheid wil je niet horen
Vertrouw de leugens die ik zei.

Ik kan je niet vertellen wat er scheelt
en hij zal nooit delen wat er is gebeurt.
Je hoopt een reden, die alles verklaart.
En doelloze reden, waarover je niet treurt.

Vergeef me mama, ik ben schuldig
Schuldig aan liegen en zwijgen.
Maar hij, mijn broer is hier de duivel.
Bij hem wellicht een antwoord te krijgen.

Sorry.