Lege koffers…
op de rand van het bed zit jij
opnieuw een dag of twee vergeten
een vreemde smaak in jouw gedachten
die het gezicht een naam gaf
herinner je het schijnend licht
en al onze bezittingen op een hoop
het bleke gezicht
gewoon om je pijn te verlichten
c’était toi,
seul au fond de la vie
savoir que tu es belle
je t’ai trop fait pleurer e je me déteste
mais je sais, sans savoir ton prénom
tu étais la seule
het rode van je ogen blinkt de leegte toe
tel de jaren op en staren verder
dwalen rond het nachtelijke beven
en droge monden
achtergelaten met gebroken beloften
horen we nergens meer thuis,
laat ons er maar een eind aan maken
deze stad verwacht ons toch niet meer…
esteban 29/08/2008