Mijn hoofd verdraait de woorden,
Naar een minder pijnlijke realiteit,
En door verdraaiing van de feiten,
Levert mijn hart nog steeds een strijd.
Ze wil gewoon nog niet geloven,
Dat het over is en uit,
Dat het niet terug te draaien is,
En jij het domweg hebt verbruid.
Ze leeft nog in het verleden,
En ik klamp me eraan vast,
Maar ik moet het laten gaan,
Want mijn liefde is een last.
Alleen knaagt het steeds aan mij,
Vooral midden in de nacht,
Mijn hart totaal vertrapt,
Juist van jou dit niet verwacht.
Ik zag voor ons een toekomst,
Ja misschien was ik wel blind,
Maar ik blijf ernaar verlangen,
Totdat ik mijn zicht terugvind.
6-8-2006
Littledolphin: | Dinsdag, september 02, 2008 20:42 |
mooi schrijven liefs little | |
Engeltjuh: | Dinsdag, september 02, 2008 20:38 |
Ik vond dus nog een stel ouwetjes op de stapel die ik eerder niet heel erg postwaardig vond ghehe, maar och, een schrijfsel is een schrijfsel he;) | |
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: pantarhei | ||
Gepubliceerd op: 02 september 2008 | ||
Thema's: |