Wat te doen als je woorden niet meer worden geloofd,
als wantrouwen het vuur van vertrouwen heeft gedoofd?
Als er iedere keer dezelfde vraag moet worden gesteld,
waar hoop je dan op, een ander antwoord dat je geweten geruststeld?
Aan het gebeurde kan nu niets meer worden gedaan,
dus waarom dan toch blijven hangen in die waan?
Het is heus geen delen door het steeds maar te herhalen,
tis meer iets dat je uit het heden probeert te halen.
En als je het toelaat keer op keer,
beleef je hetzelfde zondermeer.
Het weerhoudt je om verder te gaan,
je kiest niet voor de lach maar voor de traan.
Ieder mens is anders, dat mag dan zo zijn,
maar in het verleden blijven hangen, is kiezen voor de pijn....
Je kunt niet verder met alleen maar vraagtekens,
zet er een streep onder en verander ze in uitroeptekens!
Te vergeven zeggen en doen zijn twee heel verschillende zaken,
maar er tussenin blijven hangen blijft je voortdurend raken.
Doe wat je zegt en zeg wat je doet,
of anders zwijg als je niet weet hoe het moet.
Kies niet voor mij omdat er zo geen tweede rondloopt,
kies voor jezelf, dat is wat ik voor jou hoop...
Tast je gevoel af en bepaal wat van jou is,
kijk naar wat je wil en niet naar wat je mist.
Meer dan er zijn, dat kan ik niet,
want zijn is alles, als je het ziet...