schuimlichte wolken
waarop oneindig zwemmend
regenbooglicht
ragfijne bellen
omsluiten lege ruimtes;
kosmische structuur
wanneer zij openbarsten
verstromen energieën
zich weggevend
als supernova
die haar kleine adem
diep draagt in dit heelal
stof, nieuwe sterren
fotonen en uiteindelijk
één molecule blauw.
Dwaallicht: | Donderdag, oktober 09, 2008 20:39 |
Prachtig schrijven! Liefs Dina |
|
Claire Q: | Donderdag, oktober 09, 2008 15:06 |
Al je poëzie van vandaag, wederom, erg (gevoelig) mooi Sunet! Liefs |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, oktober 09, 2008 14:55 |
een parel en wat een mooi geheel gr.janny |
|
switi lobi: | Donderdag, oktober 09, 2008 13:00 |
Als dit een TD gedicht zou zijn en ik de jury, dan had je nu gewonnen: wat een prachtig schrijven! Fijne herfstdag lieve vriend. Liefs en een knuff, switi lobi |
|
peter1: | Donderdag, oktober 09, 2008 12:15 |
wondermooi dit schrijven | |
Windwhisper: | Donderdag, oktober 09, 2008 11:50 |
zalige poëzie dromerig kuzzz |
|
Lily May Parker: | Donderdag, oktober 09, 2008 11:10 |
wauw, een bijzonder woordenspel dit Ingo... kus Lily may xxxxxxxx |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2008 | ||
Thema's: |