Hoofdpijn
Hij roept oorverdovend hard vandaag,
hij,
de dode dichter in mijn hoofd.
Mijn tranen smaken niet langer naar zout,
maar naar zijn woorden.
Ze zeggen dat ik voor hem net zo belangrijk ben als een speldenprik,
voor even heel erg pijnlijk.
Dat ik een fastfoodmeisje ben,
lekker, maar ongezond.
Dat ik een verdorven koningin ben,
maar dan zonder koninkrijk.
Roep maar luid, zodat ik het blijf horen,
ook al kronkel ik op de vloer met mijn handen op beide oren.
Kwets me, liever dan te zwijgen.
hij,
de dode dichter in mijn hoofd.
Mijn tranen smaken niet langer naar zout,
maar naar zijn woorden.
Ze zeggen dat ik voor hem net zo belangrijk ben als een speldenprik,
voor even heel erg pijnlijk.
Dat ik een fastfoodmeisje ben,
lekker, maar ongezond.
Dat ik een verdorven koningin ben,
maar dan zonder koninkrijk.
Roep maar luid, zodat ik het blijf horen,
ook al kronkel ik op de vloer met mijn handen op beide oren.
Kwets me, liever dan te zwijgen.
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Vrijdag, oktober 31, 2008 12:52 |
| heel knap, liefs barbara | |
| 88: | Vrijdag, oktober 31, 2008 12:08 |
| goed geschreven! | |
| red one: | Vrijdag, oktober 31, 2008 11:29 |
| misschien moet je er niet naar luisteren..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vrouwe onbehagen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||