Dromend in het gras
komt het water hoger
dompelt me even onder
neemt me zwijgend mee
bewust van de vervoering
slaap ik nog even door
gedachten stromen afwaarts
hoop, verlangen, dromen
liefde vol afgenomen
enkel rest zuivere rust
opdat mijn hart de bodem kust..
Weer terug in Zaragoza
nog altijd in het gras
snel terug naar de dromen
dat kan me niet ontnomen
jij bliksem in de verte
kom toch dichterbij
schiet vanuit de torens
een gele pijl naar mij
stil zal ik dan liggen
een lach op mijn gezicht
ondanks de telecabina
de bliksem voor mij gezwicht..
Het gras kriebelt aan mijn been
de regen komt eraan
ik hijs me weer op
tijd door te gaan