De Deur
Ooit was alles zo puur en helder
Mijn gedachtes licht, zuiver
Maar ik was zo blind voor mijn angsten
Mijn gekentende armen voor de wereld ongezien
En het licht wat ooit door ons haar scheen
Werd bedekt met zand
Maar ik geloofde dat het te gevaarlijk was
Om al dat we ooit lief hadden op te graven
Alsof ik een deur passeerd, maar vergat te sluiten
Was het opzet, vraag ik nu
Omdat de herinneringen de deur ook passeerden
En er geen verschil meer bestaat tussen fictie en waarheid
Is het het lot, waardoor ik hier verdwaal?
Of is het slechts een prachtige vergissing?
Heb je me ooit verlaten?
Of ben ik nooit echt deze deur gepasseerd?