Wat als de dag weer nacht werd
is de ochtend beter dan, misschien.
Verbitterde herinneringen
verdrongen de harmonieuze klanken in mij,
En telkens als mijn pen het papier raakte
leek het slechts misplaatste inkt.
Waar ik ooit akoestische herinneringen leek te schrijven
was nu alleen nog plek voor zwart.
de kleur waarin ik mezelf vinden kon
de kleur die verbonden stond aan mijn laatste gedachten aan jou.
Hoe het ooit begonnen was
en de manier waarop het voorbij gevlogen lijkt.
De foto’s brengen dingen terug van de vogelvlucht.
En het besef van het gevoel wat ik ooit in me had,
deden de rust in mij wederkeren.
de momenten waarop ik durfde dromen leken voorbij.
De morgen leek weer een droom ver weg,
En gisteren nooit meer.