Hitte

De hitte die je hart zo hoort te voeden

Straalt door de verharde ijslaag heen

De messen die je hart doen bloeden

Snijden door vlees maar raken geen been

Jij, die ik als parel heb mogen ontmoeten

Als ongepolijste diamant heb aanschouwd

Die ik met haar gulle lach mocht begroeten

Jij bent met al je buien mij zo vertrouwd

Ik weet dat je nu siddert van ongenoegen

Je aandacht op je toekomst wilt richten

Ik weet dat je nu tegen jezelf zit te zwoegen

Je belast voelt door je aangenomen plichten

Maar ik weet dat deze vulkaan kan barsten

Al jouw warmte zal weer bovendrijven

Zelfs als te lang je hersenen knarsten

Zul jij altijd mijn warmtebron blijven

Jouw intrinsieke hitte is niet te stuiten

Latent aanwezig onder je verharde huid

Ik blijf hoopvol en wil hierbij besluiten

Met een 'houden van', en daarmee uit!

Douwe