Bijna zestien jaar waren we onafscheidelijk.
Je hielp me met alles,
niets was je teveel.
Maar na zestien jaar verliet je me.
Na het korte afscheid, had ik nog zoveel vragen,
had ik je nog zoveel te zeggen.
Maar daar was het nu te laat voor.
Ik dacht dat ik nooit meer zo'n vriend zou vinden als jij,
maar na zes maanden was het toch zover.
Hij kan met me praten zoals jij deed,
ik kan hem vertrouwen,
en kan er me kostelijk met amuseren.
Toch is hiet niet hetzelfde,
hij is nu wel m'n beste vriend,
maar jij was m'n grote broer.
Ik mis je nog steeds
en zal je nooit vergeten.