draad spant
vis heeft gebeten
en hangt
aan ’t haakje
morgen vermom ik
naamloze bonte vogels
feller als stekende zomerzon
met schichtig bewegende lijfjes
die aan mij pikken
in simpele stilte
- alsof vingers
op snaren
elke [toon]rilling dempt:
het voelen van vrouw
mijn armen roeien
in een altijd bewegen
om niet te verdrinken;
de liefde in mij
gebruikt mij als pad
naar aarde, gesteente
beenderen en grond
waar hunkerend trillen verebt;
nooit vloeit de liefde
op één enkele wijze.
Ria -rimpeling-: | Donderdag, december 11, 2008 19:59 |
Dit is weer pure poezie,prachtig ingo! liefs Ria |
|
Hazen: | Donderdag, december 11, 2008 16:37 |
Uw zonnepoezie, Sunset (wordt meer dan graag door mij gelezen!) Liefs;) |
|
verhavert: | Donderdag, december 11, 2008 15:28 |
een pracht schrijven liefs martine |
|
Quicksilver: | Donderdag, december 11, 2008 14:40 |
Prachtige poewezie waar ik zoveel van hou! Fijne dag liefs,dicky |
|
keiko: | Donderdag, december 11, 2008 14:05 |
De liefde kan zoveel verschillende wegen bewandelen maar zolang er liefde is, zit dat wel goed.. Liefs van Anita.. |
|
Samhain: | Donderdag, december 11, 2008 13:35 |
Liefs Samhain x | |
roosjerood: | Donderdag, december 11, 2008 11:05 |
een heel prachtig schrijven | |
Windwhisper: | Donderdag, december 11, 2008 09:44 |
poezie die het hart aanraakt goede morgen Sunset Ingo liefs Cobie kuzzz |
|
hiljaa: | Donderdag, december 11, 2008 08:46 |
een pracht van schrijven weer nufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 december 2008 | ||
Thema's: |