Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Vogels die schijten al op mijn kop
Vogels die schijten al op mijn kop
Ze zetten er ook hun naam niet op
Ze kunnen er echter niets aan doen
De zwaartekracht heeft ook geen fatsoen
Zo doen hondjes het al op de grond
Waardoor ik kom te staan in de stront
Maar onschuldig kwispelt dan die staart
Die zich verhief als laatste uitvaart
Doch mensen die slaan mij in het slop
Of behangen mij tot in de top
Tot ze mij verbranden in hun haard
Want opeens ben ik weer niets meer waard
Toch voel ik mij bescheten gezond
Zolang ik zo om mij kijk in het rond
Verlicht in het zalig kerstseizoen
Gekleurd met mijn eigen dennengroen
Reacties op dit gedicht
Vermeersch Jean-Paul vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Vermeersch Jean-Paul
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
13 december 2008
Thema's:
[Ironie]
[Kerst]
[Natuur]