inmiddels ken ik je al 2jaar. ik ken je door en door. je bent echt een soort broer voor me geworden. Ook al ken ik je moeder niet zo goed. ik ken je verleden maar al te goed. je vader laat jou en guido in de steek voor zijn vriendin en zie je nauwelijks meer. je moeder is al een tijd erg ziek en staat er alleen voor. ze kan niet alles meer wat ze zou willen ondanks dat weet je dat ze om jullie geeft. Een paar dagen geleden vertelde je mij dat je moeder kanker heefd. dat je het net wist en dat je er geen raad mee wist. ik had zoveel medelijden met je. Jij die al zoveel te voorduren had gehad en dan nu dit weer. Ik las de wanhoop in je ogen. Je wist niet meer wat je moest doen. Je zag het niet meer zitten. Want wat als je straks geen moeder meer hebt. Naar je vader was voor je geen optie. Zou je dan naar een pleeggezin moeten? je bent tenslotte minderjarig. Het ging net zo goed met je, je zou weer naar school gaan en je hebt een lief vriendinnetje gevonden waar je heel je leven voor wilt geven. Ik kan niet veel voor je doen, behalve er voor je zijn en je moed inpraten maar als het kon had ik zeker een deel van je pijn voor me willen nemen. weet dat ik er altijd voor je ben. ik hoop echt dat het goed komt en dat 2009 een beter jaar zal worden. ik ben trots op je zoals je het tot nu toe gedaan hebt. hoe groot je je hebt gedragen, hoe sterk je bent geweest. weet dat ik met je meeleef, ALTIJD!