De hulpverleners van nu halen alles uit de boeken
En wat daar mis mee is
Ze kijken niet naar je eigen vermogen en kunnen ze weigeren daarin een oplossing te zoeken
Zo ontkom je nooit aan je geschiedenis
Ze denken net als in de maatschappij in hokjes
Ze veroordelen je op wat je hebt terwijl het in zoveel verschillende situaties anders is dan als beschreven
Het is een grote poppen kast want dit willen ze niet horen
Ze voelen zich boven de client verheven
Zoveel mensen die zich hierin kunnen vinden en zich eraan storen
Ik ga er tegen in want dit kan nooit de bedoeling zijn
De hulpverlening is goed op weg maar missen de goede afslagen
En daarmee houden ze je aan de lijn
Maar ondertussen blijf je als client zitten met zoveel vragen
Maar naar je persoonlijke situatie kijken ze niet
En dat is de reden dat ik mijn woede over dit weer opkrop
Ze lijken alles te weten maar ervaring daarin hebben ze niet
Ze lijden niet aan het geen wat ik heb ze hebben niet hetzelfde meegemaakt
Dus hoe kunnen zij nou weten wat het beste voor me is
Weten ze dan niet dat dit me ontzettend raakt
Ze praten de zinnen uit de psychologie boeken na zonder dat ze nadenken over de uitkomst daarvan dat bezorgt mij veel ergenis
Ze nemen de tijd niet om naar jouw standpunten te luisteren laat staan te vertegenwoordigen geen wonder dat de de hulpverlening bij zovelen word gestaakt
Ze helpen je zo alleen maar in een negative spiraal naar beneden
Maar dat kan toch geen doelstelling zijn van hulpverleners
Dus stel ik mij zelf de vraag hoe kunnen zij zo’n positie bekleden
Het zijn toch een soort van dienstverleners
Ze zeggen wij werken vraaggericht
Maar in de praktijk komt daar niets van terecht