Het is niet eerlijk
Je ziet haar vallen,
zo naar beneden.
In de afgrond knallen,
en niemand vraagt zich af,
niemand denkt nog na,
of ik op zo'n moment,
nog sterk in mijn schoenen sta.
Nee, mijn koude antwoord daarop,
ik wordt gek echt, hou op.
Alles moet een keer naar buiten komen,
niemand wist dat het vanbinnen zat.
Ik ben niet stom, zit gewoon vaak te dromen,
heb het met mezelf gehad.
Het is niet te laat, maar hoe red ik dit,
terwijl ik naar de juiste woorden spit.
Mijn hoofd bonkt, ik voel me raar,
weet niet hoe maar het wordt zaak dat ik bedaar.
Mama, papa sorry geef me niet op,
kan er niet aan doen dat ik alles zomaar opkrop.
M'n vriend ziet me niet meer zitten,
maar ik kan er niet omheen.
Het zit in mijn hoofd, ik ben niet gek,
zit gewoon niet op de juiste plek.