mijn naam...
die wil je toch niet weten...
ik weet hem zelfs niet eens!
men bond mij vast aan een paal.
ze sloegen me met knuppels...
ik blafte, ik gromde,
maar niets hielp...
ik was zo moedeloos...
liet het allemaal maar over me heen komen.
ik brak mijn poot...
maar ik mocht niet naar de dierenarts...
het deed pijn, maar ze gingen gewoon door.
ze hebben me kopje onder gehouden in het water...
ik was bijna dood...
dan was alles misschien voorbij geweest...
maar nee, zo mocht het niet zijn.
ze haalden me er op het nippertje weer uit...
en ze gingen door...
ze schopten me en sloegen me...
en het ging steeds harder...
uiteindelijk staken ze me met messen...
na drie steken was ik dood...
dit alles heeft ervoor gezorgt...
dat ik terugkom om te spoken...
de mensen die van me houden,
die laat ik met rust...
maar degenen die me dit hebben aangedaan...
ach ik vertel het lekker niet eens...
het bloed van mij
was net zo rood als het bloed van de mensheid...
maar als je dat aan ze vraagt...
dan ontkennen ze het toch...
dieren voelen niet,
zeggen ze...
nou ik jullie vertellen...
ik heb geleden...
dieren voelen net zoveel als alle mensen bij elkaar...
open voor een keer jullie ogen...
en kijk eens om je heen...
jullie mensen zijn ook dieren...
jullie horen in het rijtje...
gewervelden en zoogdieren...
waarom zou je een dier zo laten lijden???
dat hebben wij allemaal niet verdiend.
wij zijn altijd trouwe vrienden geweest...
staan altijd voor de mensen klaar...
en wat krijgen we???
we worden mishandeld...