52 weken gingen als een sneltrein voorbij
Zoals gewoonlijk met lief en met leed
Zo,n laatste dag brengt ieder terug
Naar de dingen, die je liever
vergeet
Een blik in de spiegel vertelde mij
,dat pijn zijn sporen na heeft gelaten
Je kunt het ontkennen, maar het is waar
Ook al wil je er liever niet over praten
de moed opgeven zal ik niet vlug doen en
vecht iedere dag om zelfstandig te blijven
al wat zich afspeelt laat ik los op papier
het medicijn is voor mij dit te beschrijven
52 weken zij gaven mij ruim de tijd
Daarom zie iedere dag nog als een zegen
Je leeft bewuster omdat je heel goed beseft
Hoe wonderlijk het is dit nu te overwegen
Iedereen een goed uiteinde en een gelukkig nieuwjaar
Karin .
-