Een vrouw, het gestorven kind in
Haar armen. Een kind als een zwarte spiegel.
Wij leven in een afgrond met onze ogen dicht. We
Liggen comfortabel in onzinnige pijn. De enige
Hoop op bevrijding, is vasthouden aan de
Onschuldige onwetendheid van kinderen. Ook die
Sleuren we mee. En zo ligt een vrouw, met zichzelf
In haar armen. Het kind dat jaren geleden stierf.
Omdat wij niet wouden leven.