Lieve meid,
Ik heb er geen woorden voor
Het leven gaat gewoon door
Terwijl de dood jou van ons heeft afgenomen
De tijd met jou zal niet meer terugkomen
Oneerlijk; het had niet gemogen
Hoe die ziekte jou heeft belogen
Die zware tijd, maar toch gevolgd door jouw herstellen
Daarna hadden die ziektecellen jou nooit meer mogen kwellen
Een tweede klap deed jouw positiviteit verdwijnen
Leidend tot ergere pijnen
Maar ook tot angst en grotere bezorgdheid
Hoe lang het leven nog zou duren voor deze dappere meid
Uiteindelijk heb je de strijd opgegeven
Verdwenen was de hoop op een gezond en zorgeloos leven
Aangebroken nu zijn andere tijden
Waarin jij verlost bent van het vreselijke lijden
Geen woord kan het intense verdriet beschrijven
Waarom mocht je toch niet langer bij ons blijven
Waarom al op deze leeftijd
Moesten wij afscheid nemen van jou, lieve meid
Nooit zal ik vergeten de mooie herinneringen
Die de nare, laatste momenten van jouw leven zullen verdringen
Ik zal aan jou terugdenken als lief, sociaal, eerlijk, sterk, dapper en fanatiek
Want dat ben jij allemaal, ook al was je erg ziek
Veel liefs,
Mij