Het sculptuur
wit, sneeuwwit
op een koperen taboeret
hoofd lichtjes geheven
armen sierlijk, gracieus
linker knie in een knik
het plaaster leek marmer
een geschenk van de buren
voor haar een orakel
plots zag ze vingers-en teennagels
fel rood, een ploertenstreek
later de lippen glossy
ze trol wit weg
haar man of de kinderen?
ze wou het niet geloven
later die week, een kraal in de navel
wenkbrauwen, zwart geëpileerd
ze kookte, bijna stoom uit de oren
het was niet weg te kuisen
die avond liet ze haar woede los
wie het deed moest bekennen
na de blauwe ogen
een rode neus en okselhaar
heeft ze het schreeuwend stuk gemaakt
een lamp was de vervanger
ze verdenkt wel iemand
zonder stevig bewijs
haar man zat naast de lamp te lezen
alsof er nooit iets anders stond
ela
isolina: | Zondag, januari 25, 2009 20:21 |
dat is balen !! mooi geschreven !! knuff maria (Isolina) | |
Dasje (lucky): | Zondag, januari 25, 2009 13:46 |
Heerlijk schrijven! :oD Ik zie het zo voor me! Tot en met de gespeelde onschuld van je afsluiter. Graag gelezen! Liefs, dasje ;o) |
|
88: | Zondag, januari 25, 2009 01:13 |
ik ben inmiddels ook te trollig om het te kunnen doorgronden, vandaag weer een dag, bij deze aangevinkt | |
Nummer 127: | Zondag, januari 25, 2009 01:09 |
ik moet dit morgen nog eens lezen, ben nu wat te vermoeid Nr 127 |
|
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 25 januari 2009 | ||
Thema's: |