De kilte pakt om me heen
Heeft het zonlicht mij verlaten
Voel me plotseling alleen
Geen beweging in de straten
Zag ik net nog mensen lopen
Pratend ,lachend , arm in arm
Moet ik koppigheid bekopen
Is dit een gevoelsalarm
Tussen bomen in het park
Staart een tuinman mij na
Hij leunt achteloos op zijn hark
Volgt de schreden die ik ga
Het is net of mensen weten
Dat ik jouw gelijk niet veel
Je laatste woorden niet vergeten
Eigenwijsheid bleef mijn deel
De beker die je mij deed drinken
Voelde aan met gif gevuld
Nu het eindwoord gaat bezinken
Wordt mijn mening niet geduld
Kon ik mij dan zo vergissen
Geen nuance in mijn hoofd
Begin je lach ernstig te missen
Had ik je eerder maar geloofd
Houden van begint te knagen
Wel van je weg ,maar nog niet los
Dat heb je zo op trieste dagen
Door jouw liefde ben ik de klos....