ze staarde dromerig voor zich uit,vanavond
zou hij komen,de allereerste blind date. In haar kringen
had men er nog nooit van gehoord,laat staan uitgeprobeerd.
Rose stond op en pakte uit de lade een stapeltje liefdesbrieven en las een willekeurige.
" Mijn alleriefste Rose, wat was ik blij
met jouw brief van vorige week,en die mooie foto,
je bent mijn droomvrouw,
jouw borsten zijn als zijn handvullend, mijn lippen
hunkeren nu al, mijn lijf slaat op hol als ik aan je denk..."
Rose glimlachte bij de gedachte aan zijn foto,
stoer,mannelijk,borsthaar,en..te paard.
Zijn merry heet Mathilde schreef hij,getraind voor de jacht.
Ze las verder; " Mijn liefste Rose, ik zal je beminnen,
op handen dragen,ik heb een lied voor jou geschreven
en kom het onder je raam zingen, midden in de nacht,
lees maar vast wat de tekst is."
-zelfs jouw naam is mooi, mooier dan die van idereen die dezelfde naam heeft-
Rose kon een opkomend giecheltje niet onderdrukken,
ze leefde in de wetenschap dat het pas 1800 was, en het lied pas ergens eind 1900 uitgebracht zou worden,
mannen zijn toch zo aandoenlijk romantisch..