soms, als de weerstand erg sterk in je groeit
wordt het zicht naar de levenslust meer en meer vertroebeld en vermoeid
de geest leert je een koud lesje vanuit verstand
je hart daar in tegen geeft je bemoedigend licht en ruimte een warme hand
het zicht door de sluier van verdriet geen openheid meer geeft in passie vol leven
laat daar in tegen het zien opengaan van de bloem, je in verrukking weg zweven
de twijfel hoe te dansen in het leven zonder zicht van versluierend berouw
zoals arrogantie de bewustwording van liefde het hart op slot zet in ijzige kou
eenzaamheid en onvrede je geschenken laat wegkwijnen zonder naar waarde te erkennen
illusie de discussie gaande houdt, het verstand laat mennen
heerlijk, dan eindelijk te voelen het machtige vonkje van vrede in je hart,
niet meer anders te willen dan deze start
dit sprankje van overgave het ijs doet smelten in je ziel
 je ogen weer doet gloeien en laat ronddraaien je levenswiel
 
Reacties op dit gedicht
Mig vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres


Over dit gedicht
Auteur:  Mig Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  Anastacia
Gepubliceerd op:  01 februari 2009
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.