Starend, het raam weent zilveren tranen
Waarom? Was ik zo gefrustreerd?
ik begrijp het, dat ik nu word genegeerd
leid me terug in goede banen

De pijn ondraagelijk en ongehoord
tergend langzaam, heb ik een gat in men eigen hart geboord

Moeilijk, de tijden die voor ons zijn uitgetekend
nu zie ik je elke keer, elke dag opnieuw
Denkend aan een nieuwe kans, jij en ik de vriendschap overnieuw
Jij, die alles voor me betekent

Ik zie je graag met heel mijn ziel
En ik geef het graag toe, ik gedroeg me als een debiel

Sorry, zeg ik het te vaak
Het is geen excuse dat ik maak
Sorry, zeg ik het te vaak?
Dit gedicht, mijn laatste sorry die ik nog maak.

Ik wil dat je weet, dat ik je nu met rust zal laten
, maar het zal moeite kosten.
ik wil weer vrienden zijn. Meer niet.
Als dat echt niet kan, dan begrijp ik dat,
maar wil je het proberen, stap voor stap?