Gekraakt
Jij bestaat niet meer
Zelfs niet voor één keer
Jij hebt iets gekraakt
Dat niet meer kan worden gemaakt.
Lager dan grond
Daar is waar ik je vond
Mijn thuis
Is niet jouw huis
Niemand kan mij helpen
Zo dicht zijn mijn schelpen
Ik ben niet jouw verantwoordelijkheid
Dat is wat ons scheid
Laat het los
Maar verdwaal niet in het bos.
Dit is waarvoor ik koos.
Dus wordt niet hopeloos.
De grens heb jij geschonden.
Wij waren nooit gebonden.
Wij zullen nooit kunnen worden gebreid.
Jij hebt mij nooit gevleid.
Wie was er in de fout?
Het laat me nu werkelijk waar koud.
Zelfs niet voor één keer
Jij hebt iets gekraakt
Dat niet meer kan worden gemaakt.
Lager dan grond
Daar is waar ik je vond
Mijn thuis
Is niet jouw huis
Niemand kan mij helpen
Zo dicht zijn mijn schelpen
Ik ben niet jouw verantwoordelijkheid
Dat is wat ons scheid
Laat het los
Maar verdwaal niet in het bos.
Dit is waarvoor ik koos.
Dus wordt niet hopeloos.
De grens heb jij geschonden.
Wij waren nooit gebonden.
Wij zullen nooit kunnen worden gebreid.
Jij hebt mij nooit gevleid.
Wie was er in de fout?
Het laat me nu werkelijk waar koud.
Reacties op dit gedicht
| billie_: | Zondag, maart 22, 2009 18:01 |
| geweldig! ik vind de boodschap die je erin brengt egt prchtig het is net alsof deze situatie is gebeurt met een ex vriend van je. sorry als ik fout zit. ik bewonder je manier van schrijven! x |
|
| Werner Domroese: | Zondag, februari 15, 2009 23:10 |
| Je gevoel is duidelijk, al ken ik je situatie niet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Britttt | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||