In de knoop…
Het gaat al even slecht met mij,
maar er is niemand die het ziet.
Ik zie alles donker,
help mij met mijn verdriet.
Want ik zit nu in een dal
en ik heb iemand nodig.
Ik kan het niet alleen,
niets is overbodig.
Ik kan het nog niet tonen,
maar eigenlijk wil ik het wel.
Voorlopig is het nog te moeilijk,
want mijn hart lijdt fel.
Ik kan er niet over praten,
ik verstop het telkens weer.
Ik kan er niet meer tegen,
die pijn elke keer.
Maar ooit komt er een dag,
dat is toch wat ik hoop,
dat al mijn tranen verdwijnen
en dan ben ik uit de knoop…
Misschien…