Er spoken duizenden gedachten door mijn hoofd
Ik zit weer diep in mezelf, ik lijk wel verdoofd
Vanzelf zullen mijn problemen en gedachten niet verdwijnen
Ik zal iets moeten doen, anders zal ik van verdriet weg kwijnen
Dan moet ik eerst rustig na kunnen denken om te weten wat mijn problemen zijn
Alles wat ik nu weet is dat ze zijn begonnen toen ik nog een meisje was, onschuldig en klein
Eten, drinken en speelgoed hadden we thuis genoeg
Maar door gebrek aan liefde, aandacht, warmte en veel geruzie thuis hadden we het zwaar al veel te vroeg
Je eigen problemen oplossen dat is ons geleerd en over dingen praten hebben wij thuis nooit gedaan
Hadden we dat maar gedaan, ik ben geen prater en daardoor is het al een paar keer mis gegaan
Ben al heel wat verloren in mijn leven, familie en enkele dierbare vrienden
Ik kan deze verliezen geen plekje geven ook erover praten kan ik niet, het leven is oneerlijk waarom zij die het niet verdienden?
Toen ik naar de middelbare school ging ben ik helemaal losgeslagen
Zo erg dat geen school mijn gedrag kon verdragen
Op school en thuis had ik alleen maar problemen
Ik moest naar een internaat maar ik nam de benen
3 dagen hield ik het vol toen had de politie me opgespoord
Die brachten me naar crisisopvang ‘’De Oosterpoort’’
Dat volk ik gestoord!
Daarna volgde het blijf-van-mijn-lijf-huis in Helmond
De problemen en de drugs worden nog erger als er plotseling een eind aan het leven van mijn beste vriendin komt
Ook in de liefde heb ik weinig geluk
Mijn laatste 2 vriendjes maakte bij mij zo veel stuk
De eerste woonde toen ik 14 was een jaar bij ons thuis mee in
Maar hij had vaak losse handjes en wilde altijd zijn zin
Ik wist zeker dat geen vent mij meer zou slaan het was gelukkig voorbij
Genoeg letsel opgelopen tijd voor een leuke vent voor mij
Vanaf mijn 16e woonde ik ruim 4 jaar bij mijn vriend
Maar opnieuw ging het mis waar heb ik dit aan verdiend?
In het begin leek het zo leuk en fijn
Maar al snel bleek het heel anders te zijn
Het was bij hem geen geven en nemen al snel moest ik alles voor hem opgeven
Hij bepaalde alles voor mij wat ik deed, droeg, zei, met wie ik omging hij beheerste mijn leven
Ruim 4 jaar speelde hij toneel niemand die het zag
Hij vewoeste mijn leven ik denk er nog aan iedere dag
Na 3 jaar verkering ging het mis, ja nu echt
Na een avond vol ruzie wilde ik nooit en hij had het al zo vaak gezegd
Maar ik geloofde niet dat hij dat zou doen, hij hield toch van mij?
Tot op een dag zijn geduld op was en die ene keer daar bleef het niet bij
Hij hield me vast, trok mijn benen uit elkaar en drong hard en diep bij me binnen
Ik schreeuwde, huilde, verzette me maar kon niets tegen hem beginnen
Ruim een jaar flikte hij me dit zo goed als elke avond voor het slapen gaan
Wat ging er om in die zieke kop waarom heeft hij dit gedaan?
Genoot hij van mijn tranen en angst, of was het puur macht?
Ik deed geen moeite meer hem tegen te houden des te eerder was het voorbij tenminste voor die nacht
Nooit durfde ik te gaan slapen voordat hij er was en nog steeds heb ik vaak slechte dromen
Hopelijk heeft hij last van een slecht geweten en nog vele slechtere dromen en zal hij er nooit meer vanaf komen
Of is zijn zieke brein zover door het zuipen en de drugs aangetast dat hij het niet meer merkt?
Mij krijgt hij niet meer het is genoeg geweest dat hij zichzelf de tering in werkt
Ik wil niet dat het mijn brein ook zo vergaat
Dus ik laat me opnemen en stop met de drugs het is nog niet te laat
Ik weet dat het echt niet makkelijk zal zijn
Maar ik ga hem en de drugs overwinnen zodat hij zich zal voelen als een stofje zo klein