Mijn Straatje
Met mos begroeide klinkers liggen zonder aandacht
daar gewoon te zijn, door zoveel mensen belopen.
Authentieke groene lantaarns beschijnen heel zacht
de prachtige oude huizen en hun daken, die bedropen
zijn met druppels dauw, glinsterend in de late nacht.
In het kleine straatje
Trage kerkklokken in de vroege zondagmorgen,
ieder nog in rust. Ik hoor de eerste vogels zingen
in het parkje achter mijn huis, zo zonder zorgen,
zo alledaags. Ach, het zijn maar simpele dingen,
door velen onopgemerkt, die mij geluk bezorgen.
Zoals mijn straatje
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Cocootje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||