Mijn blik is op jou gericht
maar niets van datgene wat ik zie
klopt met zoals het zou moeten zijn
alsof ik kijk naar een vreemde
die terugloopt in de tijd
verdrinkende in zichzelf
Nu de bewoners van jouw hart
je laten zwemmen in je eigen lot
omdat je hebt gekozen om te vragen
maar de antwoorden verdwaasd wegwuift
keer op keer op keer op keer
Ik als deel van jou, ik voel je niet meer
Het doet me pijn.
Niet om jou,
maar om mezelf