ik voel me leeg.
ik weet niet goed waar ik voor leef.
alles lijkt te verandere, ik zelf nog het meest.
wat is er aan de hand met me geest?
ik weet niet meer wat te geloven?
of ik nog dingen moet beloven.
vragen blijven ontbeantwoord achter.
en het mes lijkt de enige pijn verzachter.
wat moet ik over dingen denken?
moet ik dingen late of aandacht denken?
ik weet het allemaal niet meer zo goed.
ik weet niet wat de tijd met me doet.
in iedergeval heelt het de pijn niet.
het is niet dat ik niet van het leve geniet.
het is alleen wat moeilijker om het allemaal bij elkeer te binden.
alsof ik al me vijande moet verslinden.
ik heb geen spijt, ik zoek niet naar aandacht.
maar elke avond hoor ik een stemmetje heel zacht.
dat wacht op een antwoord, ik weet niet eens waarop?
alsof ik gewoon al mijn problemen opkrop.
wanneer komt er een eind aan dit gevecht?
want ik wil echt niet dat dat stemmetje zicht aan me hecht!