Een mens eigen
soms
is mijn wereld
zo groot
dat het geringe
genoeg blijkt
zoals leegte
mateloos ruim
kan zijn in
verlatenheid
daarom
besproei ik
het uitzicht vaak
met stilte
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Dinsdag, maart 03, 2009 15:58 |
| heel mooi deze ook. knuff maria (isolina) | |
| red one: | Maandag, maart 02, 2009 18:18 |
| soms spreekt de stilte voor zich.. liefs |
|
| Hilly N: | Zondag, maart 01, 2009 21:46 |
| En dan is het net alsof de stilte leeft, antwoord geeft. Bijzonder mooi en gevoelig gedicht. Warme groet Hilly |
|
| switi lobi: | Zondag, maart 01, 2009 18:31 |
| Soms heb je aan weinig genoeg en soms is dat weinige zo- eindeloos leeg.. Hele dikke kus! |
|
| Narcis(t): | Zondag, maart 01, 2009 17:43 |
| mooooi | |
| Klaes: | Zondag, maart 01, 2009 12:45 |
| op de drempel van iets nieuws denk ik groets, |
|
| kerima ellouise: | Zondag, maart 01, 2009 12:21 |
dieprakend en erg mooi, dit gedicht! knuf voor jou kerijma ellouise |
|
| Ludy: | Zondag, maart 01, 2009 11:55 |
| Haha, bij ''het uitzicht besproeien'' moet ik hier sterk aan territoriumafbakening denken. Daarmee krijgt de omgeving ook wel weer een menselijke maat, maar ik ga ervan uit dat je dat niet bedoelde. ;) Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: j.dreyfsandt |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||