Ik was de druppel
Die jou deed overstromen
Daardoor ben je
In het ziekenhuis gekomen
Je ligt er nu al meer
Dan een half jaar
En je leeft nog steeds
Met instortingsgevaar
Die depressie
Zit helemaal binnenin
Maar al die medicijnen
Hebben bij jou geen zin
De stemmen in je hoofd
Blijven komen en gaan
Ik hoor jou nog steeds zeggen
Dat je dood zal gaan
Waarom duurt alles
Toch zo lang
Ik wil dat je terug komt
Maar tegelijk ben ik bang
Bang voor de ruzies
En alle pijn
En dat ik weer zorg
Dat jij niet kan zijn
Dus ga ik maar gauw
En verwacht jou thuis
Want als ik dood ben
Kan jij weer rustig naar huis..
Dit gedicht kwam ik weer tegen. Mijn moeder is ondertussen al een tijd weer thuis, maar heeft nog steeds therapie. Ik heb niet lang meer thuis gewoont. Ik ben naar groepen gaan.