Elke dag hetzelfde gevecht
Het is zo duidelijk wat mijn gevoel zegt
Ik ben vies, ik hoor hier niet
Ik voel steeds meer verdriet
Telkens zie ik wat ik heb gedaan
Ik heb een grote fout begaan
Ik heb niet meer gevochten
Hoopte niet meer dat mensen me zochten
Ik kan het maar niet loslaten
Ga mezelf steeds meer haten
Ik durf het bijna niet meer te vragen
want het zal toch weer wegvagen
Toch vraag ik het elke dag weer
En doet het dan zo zeer
Ik weet niet waarom
misschien omdat ik er zelf niet uitkom
Het voelt een beetje fijn
Maar doet ook onzettend pijn
Te horen wat je van me vind
Je zegt ik was nog maar een kind
Weer die pijn, intens verdriet
Weer snap ik het niet
Waar komt het vandaan
Zal het ooit weer weggaan?
Ik heb het nodig
Lijk wel wanhopig
Geloven doe ik het nog niet
Ben te bang voor het verdriet..