eindelijk
eindelijk kan ik weer naar je kijken
eindelijk normaal met je praten
zonder jou vanalles te verwijten
boos te worden, en je te haten
eindelijk kan ik weer lachen
als ik denk aan ons verleden
voorheen trok al mijn boosheid
de goede dingen naar beneden
eindelijk zie ik mijn kindjes lachen
als het "papa- weekeinde" weer is
eindelijk is het voorbij
hun kindertranen van gemis
eindelijk heeft het een plaats
kwaatheid, ruzie en verdriet
oprecht kan ik je nu vertellen
dat alles wat goed was
vergeet ik niet...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: m.s | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||