Gewoon vrienden daar begon het mee,
we feesten wat af in ons feestcafé.
Iedereen die dacht die twee horen bij elkaar,
jij , jij raakte hem toen nog niet mijn gevoelssnaar.
We werden telkens hechter,
het leek telkens echter.
Het leek telkens meer op liefde te lijken,
die liefdevolle tijd was zo mooi het was zo mooi als villawijken.
Maar jij wist dat er nog een jongen was waar jij mee moest concurreren,
hij maakte het jou te moeilijk.
Mijn hart wil naar hem toe,
dus laat me los en laten we weer gewoon vrienden zijn.
Die tijd vond ik zo fijn.
De tijd dat we konden lachen omdat jij of ik weer domme dingen had gedaan,
dat we elkaar wel weer voor de kop konden slaan.
Dat we allebei praten over onze liefde,
daar kan ik nu niet meer met jou over praten dat is het vertiefde.
Dus jongen laten we a.u.b. weer gewoon vrienden zijn
Die tijd vond ik oh zo fijn.