KERKHOFBAKJESMUURTJE
Op een dag zag ik hem staan
Een flinke knaap
Vroeg hem om weg te gaan
Want wat komen jongeren hier doen
Toen ging hij vlak voor mij staan
En zei, ik kom hier iedere noen
Toen zag ik traantjes in zijn ogen
Wat kon ik nu nog doen?
Sloeg een arm om hem heen
En ineens had ik zoveel vragen
Naar het leed dat dit ventje moest dragen
Toen zei, die bakjesmuurtjes zijn zo klein
Zou mijn mammie daar echt in zijn
Toen was ik mij bewust
Dat zijn verdriet niet was gesust!
Papie had mij toch beloofd
Is zo klein, is enkel voor haar hoofd
En toen werd het mij te machtig
Dat ventje scheen zo krachtig
Hij vroeg steek mij eens omhoog
En toen ik over hem boog
Nam hij een boeketje van onder zijn jas
En zei dat hij nog te klein was
En het kerkhofbakjes muurtje veel te hoog
Zijn oogjes waren bijna droog
Toen hij het bloemetje stak
Wist ik wat hem nu ontbrak
Die foto op dat bakje leek zo op hem
En ineens hoorde ik weer zijn stem
Zij was mijn liefste schat
Heb nooit een moeder meer gehad
Mijn nieuwe is best lief
Maar toch is zij een dief
Zij nam mijn papa, dat wilde ik niet
Daarom heb ik nu verdriet
Maar zeg mijnheer, mijn mama komt niet weer?
Vertel het mij nu toch een keer
Zij is daarboven
Maar kan dat niet geloven
Toen keek ik naar die kerkhofbakjes muur
En ineens zag ik een lichaam vol vuur
Is onmogelijk te zeggen
Een knaap dat uit te leggen
Toen vertelde ik hem zacht
Dat zijn mama van hem veel verwacht
Ik ben sterk zei hij
En nu ben ik blij
Heb mijn mama nu bloemetje gebracht
Daar heeft ze lang op gewacht
Hij zei nu ga ik weg en straks naar huis
Want mijn nieuwe mama wacht mij thuis
Zou ik haar durven vragen
Mij ook eens omhoog te dragen?
Ik zei hem toen
Je mama zal dat zeker doen
Toen is hij weggegaan
En ik bleef verdrietig voor het kerkhofbakjesmuurtje staan
Dat jongetjes had die naam zelf bedacht
Hij had een groter graf verwacht
Gremigo januari 2008