Ik ben een stom eendje
in een wereld als een bak vol verdriet
niet wetend waar het heen stroomd als iemand het omstoot
Als een waterval
Nergens naartoe
Zie mijn leven gaan in een eindeloze diepte
waar ik geen richting aan kan geven
een hopeloze ziel
als een kristal in de diepte van de oceaan
Niemand zal de schat vinden
want niemand bekommert het
Totdat het weer zal stromen in een richting...
Kan de richting niet vinden
Hopeloos verloren in de diepte
de tranen stromen langs me wangen
het spijt me...
Voor als je de schat wél zag liggen
Het is nu verloren
Daar ligt mijn hart in de diepte