Heel veel mensen om me heen
De hele dag door bezig zijn
Dat houd me soms nog op de been
Daardoor voel ik me minder klein
Maar waar haal ik de kracht vandaan
Om altijd met dat masker te lopen
Om iedere dag weer verder te gaan
Wanneer is dat eindelijk afgelopen
Doordat ik een masker draag
Door alles wat ik telkens doe
Voel ik niet de pijn waar ik steeds over klaag
Maar ook het geluk laat ik niet toe
Ik herken mezelf niet eens meer
Ik zou niet weten wie ik ben
Het doet me zo ontzettend zeer
Dat ik mezelf niet eens ken
Al mijn pijn, angst en verdriet
Zitten heel diep weg gestopt
Erbij komen lukt me niet
Het zit veel te ver weg gepropt
Nu voel ik me weer heel alleen
Ik haat mezelf en voel me rot
Er is niemand om me heen
Ik maak mezelf hierdoor kapot
Niemand die een arm om me heen slaat
Dat laat ik zelf ook niet toe
Niemand die me eventjes bijstaat
Alsjeblieft kom toch naar me toe
Ik weet dat ik je niet toe zal laten
Dat ik er alles aan zal doen om tegen je te vechten
Maar luister niet en blijf maar praten
Zodat ik me echt aan jou kan hechten
Ik kan dit niet alleen meer
Mijn kracht is verleden tijd
Het verleden doet me zo ontzettend zeer
Ik ben daarnaast ook de toekomst kwijt
Dus laat me alsjeblieft bij je schuilen
Zeg iets waardoor ik me even veilig kan voelen
Laat me eindelijk eens echt goed huilen
Zodat ik mijn hoofd goed kan leegspoelen