Met lamme knietjes
stond hij in het gymlokaal
hij snapte niets
was doof van het geschreeuw
van kinderen
van alles wat hij moest
en steeds niet kon
men treiterde achteraf
en joelde
een blinde straf
in alles wat men maar verzinnen kon
om hem in willekeur te gniepen
in groepen voelden ze zich superieur
en onverslaanbaar
de leraar stelde hem teleur
die deed soms mee met griepen
heel achterbaks
heel heimelijk in mimiek
heel koud
maar goed verstaanbaar.
Leon Larssen: | Maandag, april 06, 2009 23:53 |
aan Tiskee, goed geraden dit was ik dus. Autobiografisch, vooral een belangrijk deel. | |
arie: | Maandag, april 06, 2009 12:28 |
Kinderen kunnen inderdaad wreed zijn. Het zou goed zijn ze hierop aan te spreken. Niet later, maar meteen groet, arie |
|
Tiskee: | Maandag, april 06, 2009 10:49 |
Gaat dit over jezelf? Ik lees zoveel mogelijk gedichten van iedereen maar jij schrijft vanuit verschillende gevoelens, gedachten, situaties, herinneringen, fantasie en emotie.... en allemaal kort op elkaar!! Liefs Tiskee |
|
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2009 | ||
Thema's: |