Gisteren kreeg ik het terug
Een zalig gevoel over heel m’n lichaam
Enkel en alleen door jou
Je kon terug lachen tegen mij
We konden terug onnozel doen
Het was leuk, het was zalig
De moed die ik verloren had kwam terug
Maar nog steeds weet ik niet wat denken
De twijfel is des te groter
De angst neemt nu nog meer toe
Waarom kan ik niet gewoon weten
Hetgeen jij voelt voor mij
Waarom kan ik het niet gewoon vragen
Of het nu vriendschap is of meer?
Waarom ben ik zo bang
Elke keer doe je me dit aan
Telkens wanneer ik de moed heb
Wanneer ik denk dat ik niets te verliezen heb
Steeds geef je me terug die hoop waardoor ik zwijg
Ik ben te bang om jou te verliezen
Niet enkel als goede vriendin
Maar ook de hoop die ik heb
Hetgeen je me zoveel hebt afgenomen en dan teruggeven
Ik weet niet meer wat denken
Het gevoel ik heb de laatste dagen
De ene twijfel na de andere
Het ene gevoel verovert het andere
Waarom kan JIJ me niet gewoon zeggen
Wat jouw hart je ingeeft
Waarom duurt het zolang voor ik weet
Hetgeen mijn hart moet doen
Het doet pijn te weten dat je niet weet
Wat ik je allemaal wil zeggen
Dat het zolang duurt voor ik het kan
Dat ik zo laf ben om te praten
Waarom heb ik dan juist dit gevoel
En waarom moet het dan juist bij jou komen
Als ik er niet durf over praten
Als ik bang ben om het te verliezen
Misschien moet ik gewoon zwijgen en wachten
Wachten tot jij iets laat weten
Maar dat doe ik nu al zolang
Elke dag die voorbij gaat denk ik eraan
Dat moment wanneer de verlossing komt
Wanneer al mijn vragen beantwoord zullen worden
Wanneer die dag komen zal weet ik niet
Of die dag er komen zal weet ik ook niet