Weer verbinding
in een verre verte doemt langzaam op…
het oude zeer maakt weer verbinding
‘t innerlijk gaat bewegen naar wat was
in denken naar hetgeen er opgeslagen lag
ongenadig opspringt uit het duister
in het begin een binnengaan op tenen
maar groots alsnog blijft ze er vragen,
- zoals bij aanvang in haar lag -
manifesteert zich, en in een tocht
blijft de drang van steeds te willen verklaren
willem
Cora (ZIJ): | Zondag, april 12, 2009 10:16 |
Big hug van mij, niets blijft zoals het was, enkel de liefde overwint :) het lucht zo op toe te geven aan je emoties ;) |
|
Dwaallicht: | Donderdag, april 09, 2009 22:34 |
Herkenbaar mooi verwoord! Liefs Dina |
|
Meneer Zes: | Donderdag, april 09, 2009 18:02 |
Mooie verwoording, vind dit heel dichterlijk! Mr.6 |
|
Lily May Parker: | Donderdag, april 09, 2009 16:05 |
lieve Willem, je bent en zult nooit alleen zijn vriend kus Nathalie |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, april 09, 2009 11:22 |
Met respect gelezen Willem en geef je een arm om je schouder ter bemoediging. Veel liefs , Anneke |
|
karinvangelder: | Donderdag, april 09, 2009 09:58 |
hier even een troostwoordje Willem. en ook van mij een knuffel ! liefs, Karin | |
switi lobi: | Donderdag, april 09, 2009 09:14 |
Het blijft hoe dan ook een onderdeel van jezelf :( Hele dikke kus, switi lobi |
|
Gert: | Donderdag, april 09, 2009 09:09 |
Mooi diep stukje Willem. Alles goed met je? Groeten, Gert |
|
Quadesh: | Donderdag, april 09, 2009 08:59 |
ja ieder mens zijn littekens. mooi verwoord zeg liefs | |
Riann: | Donderdag, april 09, 2009 08:55 |
Sluit me helemaal bij Annemieke aan! Inc de knuffel Rian |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, april 09, 2009 08:51 |
Ik geef je gewoon een warme knuffel... Oud zeer, wie heeft het niet, het vergeven is niet het moeilijkste maar het vergeten ( soms is een uitermate goed geheugen, zoals in mijn geval geen zegen) liefs... |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 april 2009 | ||
Thema's: |